Karantinalı bir kışa daha merhaba dostlar , şuan yazımı yazmak üzere bilgisayarımın başına geçtiğimde sokağa çıkma yasağının 2.saatini bitirmiş bulunmaktayım , geçen Hazirana kavuştuğumuzda bitti...
Havanın 38 dereceyi gösterdiği ama hissedilenin kesinlikle en az 50 derece olduğu bir Ağustos gününde Ege’den selamlıyorum sizleri. Huyumdur yazı yazmak için bilgisayarın başına geçtiğimde...
Karanlık bir gece. Gece geç saatler. Duvarda mum ışığı raflarda soru işaretleri. Yıllar önce almak istediler elimizden canımızı, bağımsızlığımızı… Kanlarımızla suladığımız toprağımızın rengiydi bayrağımızın rengi…...
Kalemi, kâğıdı kendime derman ettiğim bir gün daha yaşıyordum. Ne kadar da yorulduk. Belli etmesek de hepimizde bir burukluk mevcut aslında. Gülümserken bile fırtınalar kopabiliyor...
Düşünsene, sabah gözlerini açıyorsun ve hafif esintili bir pencerenin önündesin. Mevsim yaz ..Bir insan bir mevsimi bir yeri bu kadar özler mi ? İlkbahara yeni...
Sana da oluyor mu hiç sevgili okur ? Hani bazen içinizde fırtınalar kopuyor ama lugatındaki hiçbir kelime o fırtınayı tasvir etmeye yetmiyor. İşte ben böyle...
Kocaman bir merhaba 🙂 Aytink ailesine katılmaktan büyük bir mutluluk duyduğumu belirterek başlamak istiyorum ilk yazıma sevgili okur.. Yılın son günlerine tekamül eden bir cumanın...
