Merhaba!
Yeniden bi merhaba demek geldi içimden!
Havalar bu ara bizimle bi dargın bi barışık olsa da yavaş yavaş baharın gelişi ısıtmaya başlıyor içimi, sizinde öyle değil mi? Hep diyorum ya gökyüzünde güneşi görünce içimdeki umudun tarifi yok diye, bazende sanırım o güneş insanın içine doğuyor. Öyle güzel bi his ki sabah gözünü açıp güzel şeyler dilemek, güzel günlerin geleceğini hayal etmek…
Her şey galiba biraz inanç, biraz sabırla başlıyor. Neyi ne kadar istediğimiz, ne için ne kadar çaba sarf ettiğimiz o kadar önemli ki aslında, çünkü hayat bizi itmekten hiç vazgeçmeyecek! Peki biz hayatın karşısında dik durmaktan vazgeçmeli miyiz?
Asla!
Herkes yorulur, herkes durur zaman zaman, ki durmalı da bence ama nefesini alıp doğrulmayı, düştüysen daha güçlü kalkmayı bilmek gerek. Ben her şeye rağmen her şeyin mümkün olduğu ihtimallere inanıyorum, insanın isterse yapamayacağı hiçbir şeyin olmadığına, aşkla koştuğu hiçbir yolda yorulmayacağına, alnından akanın hakkını fazlasıyla alacağına… Sizde inanın lütfen, önce içinizdeki güce, kendinize, hayallerinize… Bıkmadan sarılın, düşerseniz tekrar kalkın. Gelsin hayat bildiği gibi, siz yolunuza bakın…
Bütün umudunuzu kaybettiğiniz o geceyi unutmayın, her şeyin bambaşka olacağı o sabahı hayal etmeyi de bırakmayın! Çünkü bi sabah uyandığınızda olmaz dediğiniz ne varsa olmuş olacak, bi sabah güneş içinize doğacak, o sabah işte daha önce üzüldüğünüz, yorulduğunuz, bitti dediğiniz bütün sabahların mükafatı olacak.
Umudunuzu kaybetmeyin, o sabahı bekleyin.
Güneş bir gün doğacak!
Sevgiyle…
